به گزارش گروه ترجمۀ خبرگزاری حوزه، در گفتوگویی اختصاصی با آناتولی در پانزدهمین دوره جوایز بینالمللی مستند TRT، کانینگهام با حرارت از تعهد خود به مبارزه با بیعدالتی صحبت کرد و به تجربیات شخصی و تاریخ ایرلند که تحت اشغال بریتانیا بود اشاره کرد.
وی با یادآوری دوران کودکیاش در طبقه کارگر، توضیح داد که چگونه اینکه شاهد رفتار ناعادلانه کارفرمایان با پدرش بوده اصول اخلاقی او را شکل داده است و تأکید کرد: به خودم قول دادم هر جا که بیعدالتی ببینم، سکوت نکنم.
کانینگهام با اشاره به جایگاه خود به عنوان یک بازیگر شناختهشده جهانی، این شهرت را فرصتی برای بلندتر کردن صدای خود میداند و آن را یک وظیفه اخلاقی تلقی کرد.
وی اظهار داشت: میتوانستم زندگی راحتی داشته باشم و از اینکه یک بازیگر نسبتاً موفق هستم لذت ببرم، اما وجدانم اجازه نمیدهد. باید صحبت کنم.
برای کانینگهام، دیدن اینکه قدرتمندان افراد آسیبپذیر را تحت فشار قرار میدهند، غیرقابلتحمل است و او همانقدر نسبت به کسانی که در این راستا سکوت میکنند، نفرت دارد.
تاریخ ایرلند و همدلی با غزه
کانینگهام بهشدت معتقد است که مبارزات طولانی ایرلندِ تحت اشغال بریتانیا، همدلی عمیقی نسبت به غزه در دل مردم ایرلند ایجاد کرده است.
وی با اشاره به به قحطی بزرگ قرن نوزدهم که در آن ایرلند میلیونها نفر را به خاطر گرسنگی و مهاجرت اجباری از دست داد، گفت: ما نمونه کاملی از آنچه اشغال میتواند به آن منجر شود، هستیم.
این بازیگر ایرلندی فجایع مشابهی مانند قحطی بنگال تحت رهبری وینستون چرچیل را یادآورد شد و گفت: ما تحت کنترل دولت بریتانیا بودیم ولی خب این اشغال مختص به ایرلند نبود.
وی با قاطعیت اظهار داشت: به همین دلیل است که اشغال مرا منزجر میکند، چون شامل آپارتاید، جنایات علیه بشریت و همانطور که اکنون میبینیم، شامل نسلکشی است.
او در پاسخ به اینکه بسیاری از چهرههای مشهور به دلیل حمایت از فلسطین با واکنشهای منفی مواجه میشوند، گفت: چهکار میتوانند انجام دهند؟ یک فرصت دیگر برای بازی در نقشهای نمایشی را از من بگیرند که کاری است من برای گذر زندگی انجام میدهم؟
وی افزود: ما نقش بازی میکنیم. داستان تعریف میکنیم. چه میخواهند بکنند؟ به خاطر بیان کردن عقاید، به من در خیابان شلیک کنند؟ آنها هیچ قدرتی ندارند. تنها قدرتشان همان قدرتی است که ما به آنها میدهیم.
کانینگهام با انتقاد از کسانی که از روی ترس سکوت میکنند، گفت: من بیشتر نگران آدمهای ترسویی هستم که سکوت میکنند، کسانی که به تلویزیون نگاه میکنند و میگویند "چه وحشتناک! بیا یک برنامه آشپزی ببینیم. اینها افرادی هستند که مرا ناامید میکنند.
نقش روایتگری در برجسته کردن بیعدالتی
برای کانینگهام، روایتگری–چه از طریق فیلم، تئاتر یا تلویزیون–ابزاری قدرتمند برای آشکار کردن بیعدالتی است.
او گفت: به نوعی ناراحتکننده است که باید مستندهایی بسازیم تا ثابت کنیم همه ما یکسان هستیم. مردم غزه، خود ما هستند. هر جا که میروم، احساس راحتی میکنم چون با مهربانی از من استقبال میشود. اکثریت مردم یکسان هستند: آنها به دنبال آموزش، عشق، کار و خانواده هستند.
کانینگهام با ترسیم شباهتهایی بین کار خود در بازی تاج و تخت و مبارزۀ واقعی برای عدالت، افزود: بازی تاج و تخت درباره ماهیت قدرت و ویژگیهای فسادآمیزی بود که قدرت میتواند به همراه بیاورد. باید خیلی، خیلی مراقب قدرت بود.
وی خاطر نشان کرد: درام، آینهای برای جامعه است، در حالی که مستند پنجرهای به جهان میگشاید.
او با تأکید بر قدرت پایدار روایتگری، از آثار شاعرانی همچون مولانا ستایش کرد که کلماتشان از امپراتوریها بیشتر دوام آوردهاند.
کانینگهام تصریح کرد: این کلمات و داستانها هستند که به یک ملت جاودانگی میبخشند و به همین دلیل است که فرهنگ و هنر برای ما به عنوان یک گونه بشری ارزشمندند.
انتقاد شدید از رسانهها
کانینگهام با انتقاد از انفعال رسانهها گفت: نباید فقط بازیگران یا کمدینها دربارۀ بیعدالتی اقدام کنند؛ این وظیفۀ رسانههاست، اما آنها کارشان را انجام نمیدهند. باید از خودشان خجالت بکشند. ثروتمندانی که مطبوعات را خریدهاند، به آنها دیکته میکنند که چه داستانهایی را منتشر کنند. برایم سوال است غیرت و شجاعت رسانهها چه شده!
او با درخواستی برای اقدام جمعی، سخنان خود را به پایان رساند و از مردم خواست تا سکوت خود را بشکنند.
کانینگهام تأکید کرد: اگر تا الان حرفی نزدهاید، لطفاً، لطفاً حرف بزنید. این کشتار باید متوقف شود. همانطور که قبلاً گفتم، ما مدتهاست خواهان آتشبس هستیم، و حالا به جایی رسیدهایم که اگر بگویم "لطفاً آتشبس کنید"، شما میتوانید بگویید: "دوست دارید آتشبس را با کدام یکی شروع کنیم؟ لبنان، سوریه یا غزه؟
او ادامه داد: یک مدت فقط غزه بود، اما حالا گسترش پیدا کرده است و اگر مردم برنخیزند و نگویند بس است، اوضاع بدتر هم خواهد شد.
نظر شما